Ον προικισμένο με άφθονο ψυχικό κόσμο, μπορεί να ζει ταυτόχρονα σε δυο διαστάσεις, την "εσωτερική"από μια μεριά που είναι το τι θέλω,αισθάνομαι ,σκέπτομαι από τον εαυτό μου για τον εαυτό μου ατομικά ( ιδιωτικά), και από την άλλη την "εξωτερική"διάσταση που έχει σχέση με το αισθάνομαι σκέπτομαι για τους άλλους μαζί με τους άλλους κοινωνικά
(δημόσια) για την ομάδα που έχει ενταχθεί σύμφωνα με την γλώσσα που μιλάει,τα ήθη και έθιμα,το επάγγελμα και τέλος τις αισθηματικές ,φιλικές,πολιτικές σχέσεις που δημιουργεί.
Με τον εσωτερικό μας κόσμο θα πρέπει να βρισκόμαστε σε πλήρης αρμονία και ταύτιση, αν δεν συμβαίνει αυτό τότε μπορεί να υπάρχουν σκοτεινά και ανεξιχνίαστα επίπεδα και στρώματα του ψυχικού μας κόσμου που θα μας οδηγήσουν σιγά-σιγά στο μονοπάτι της απομόνωσης και γνωριμίας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Με τους άλλους ανθρώπους του εξωτερικού μας κόσμου η επικοινωνία δεν υπάρχει αν εμείς πρώτα δεν φανερώσουμε μέσα από τους μορφασμούς,χειρονομίες και τον προφορικό λόγο,εξωτερικεύονταν έτσι τον ψυχικό μας κόσμο για να μπορούν να μας καταλάβουν και να τους καταλάβουμε.Και εδώ ξεκινά το μεγάλο αίνιγμα του ανθρώπου,από την στιγμή που κανείς δεν μπορεί να μπει μέσα μας για να δει και να ακούσει το τι γίνετε στην ψυχή μας ,αντιλαμβάνεται και βλέπει αναγκαστικά εκείνα που εμείς του δείχνουμε μέσα από την έκφραση και τον λόγο,τον τόνο της φωνής, τις κινήσεις και την στάση του σώματος,που άλλες φορές είναι αληθινή απεικόνιση του πραγματικού εαυτού μας και άλλες μια ψεύτικη προσποίηση και υποκριτική εικόνα που θέλουμε να βγάλουμε προς τα έξω.
Αυτό που βγάζουμε προς τα έξω και τους φανερώνουμε τον εσωτερικό μας κόσμο δεν είναι πάντοτε γνήσιο και η ακριβείς έκφραση του εαυτού μας,αλλά σε μεγάλο ποσοστό μι καλοστημένη βιτρίνα που εκθέτουμε προς κοινή θέα.Όταν δεν δείχνουμε τον πραγματικά μας αισθήματα ,θελήματα και τι νιώθουμε ,τότε προβάλουμε το προσωπείο αντί το πραγματικό πρόσωπο μας.Όταν κάνουμε χρήση του προσωπείου μας διακρίνουμε τρεις περιπτώσεις α) την σύμβαση :την πιο κοινή και αθώα των άλλων δυο.Εξαρτάται πάντα από τον τίτλο ,το επάγγελμα και την θέση στο κοινωνικό σύνολο ,αναγκάζει το άτομο να προσαρμόζεται στην εικόνα που αναζητούν οι άλλοι από τον ίδιο,σαν σφραγίδα κολλά στο εξωτερικό των ατόμων και με την συνήθεια εισχωρεί στον εσωτερικό κόσμο τους φτιάχνοντας έτσι την εικόνα πρότυπο για τους άλλους όπως
"Ο Κύριος καθηγητής" " Ο Κύριος Σύμβουλος" "Ο Κύριος Πρεσβευτής " " Ο Κύριος Δικαστής"κ.ο.κ. Ο άνθρωπος υφίσταται αυτήν την υποβολή των ανώνυμων και απρόσωπων δυνάμεων από το περιβάλλον του και της κοινή γνώμη που τον μεταλλάσσει σιγά - σιγά.Για να αντισταθεί κανείς και να διατηρήσει τα προσωπικά του αισθήματα,συμπεριφορά και γενικός τον πραγματικό του πρόσωπο χρειάζεται ασυνήθιστες ψυχικές δυνάμεις και αυτογνωσία.
β) Ψεύδος και νοθεία, δυο διαφορετικά πράγματα,άλλο τα ψεύτικα αισθήματα και άλλο τα νόθα. Φοράω την μάσκα της λύπης για να κρύψω τα αισθήματα του εσωτερικού μου κόσμου και υποκρίνομαι πίσω από το ψέμα των συναισθημάτων μου που μπορεί να μου επιφέρει κάποιες υπηρεσίες ή να μου προσθέσει στην υπόληψη και στην τσέπη μου . Στην πραγματικότητα δεν λυπάμαι ούτε θέλω να λυπάμαι, απλά επιδιώκω να πετύχω τον στόχο μου .γ) Ενώ στην περίπτωση του νόθου συναισθήματος οι προθέσεις μου είναι τίμιες,προσπαθώ ειλικρινά να λυπηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω ,η αγάπη προς τον πλησίον μου συνειδητά ή ασυνείδητα μέσα στον ψυχικό μου κόσμο είναι μια μικρή και ασήμαντη φλέβα,που εμποδίζει την εκδήλωση αυτής της αγάπης.Και για μια φορά ακόμα ντύνομαι εξωτερικά με το προσωπείο της λύπης επειδή ντρέπομαι ή φοβάμαι να προδώσω τα πραγματικά μου συναισθήματα βαδίζοντας την συμπεριφορά μου στην ηθοποιία.Και στις δυο περιπτώσεις φοράω μια μάσκα και παρουσιάζομαι εξωτερικά διαφορετικός από εκείνον που είμαι πραγματικά,στο ψεύδος έχω στην ψυχή μου ένα γεγονός που με την πλάνη έκφραση το κρύβω, ενώ στην νοθεία μέσα μου έχω ένα κενό και η εξωτερική συμπεριφορά μου είναι μια φόρμα αδειανή .
Καταλαβαίνουμε λοιπόν τι είναι το πρόσωπο και τι το προσωπείο στον άνθρωπο. Όταν η έκφραση ,ο λόγος και η ζωή αναβλύζει από μέσα μας με αλήθεια,γνήσια και αυθόρμητα συναισθήματα τότε είμαστε ο πραγματικός μας εαυτός και ξεκάθαρη απέναντι στους άλλους.Στην αντίθετη περίπτωση δεν συμβαδίζει ο εσωτερικός με τον εξωτερικό μας κόσμο και χρησιμοποιούμε το προσωπείο για να κρύψει την ψυχική πενία και την έλλειψη δημιουργικότητας ,δειλίας και οκνηρία του εαυτού μας.Ο άνθρωπος είναι από όλα τα ζώα το πιο ικανότερο και εφευρετικότερο, δημιουργεί ψεύτικες εικόνες γύρω και για τον εαυτό του, από τα πρώτα βήματα της ζωή του το ψέμα τον πολιορκεί και προσπαθεί να τον υποτάξει, στην αρχική αδυναμία του και πριν καλά-καλά γνωρίσει το αληθινό του πρόσωπο κατασκευάζει το προσωπείο του για να μπορέσει έτσι να αμύνεται και να επιτίθεται όταν χρειάζεται με το λιγότερο κόστος και απώλειες.
Όσο εμπλουτίζουμε και δυναμώνουμε τον εσωτερικό ψυχικό κόσμο μας τόσο η ηθοποιία ,το ψέμα και η νοθεία μας στεναχωρεί και μας ντροπιάζει.Πάντα αναζητούμε την αλήθεια για τον πραγματικό εαυτό μας σε ένα επικίνδυνο ,θανάσιμο και τραχύ αγώνα που ελάχιστοι μπορούν να νικήσουν και να σωθούν. Οι περισσότεροι πεθαίνουν χωρίς να καταφέρουν να γνωρίσουν το αληθινό πρόσωπο τους.
" Η πραγματική εικόνα του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου που αποτυπώνεται σε αυτό το δοκίμιο του Παπανούτσο ,και διαχρονικά στέκει αγέρωχο για να μας θυμίζει την διαφορά του αληθινού από του ψεύτικου προσώπου μας."
ΛΕΩΝΙΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου