†Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

   Η Πίστη προς τον Χριστό και Θεό απαιτεί να απαρνηθούμε σαν άνθρωποι όλα τα γήινα υλικά και αγαθά τα οποία μας κρατούν σκλάβους ,και μας αποξενώνουν από τον δρόμο της ηθικής που οδηγεί στην ουράνια βασιλεία του Θεού.(κατά Λουκάν .κεφ ιδ΄ στιχ 18-19-20)
  Η άρνηση αυτή , πολλές φορές πρέπει να γίνει ακόμα και στα αγαπημένα πρόσωπα που μας περιβάλλουν ,όπως πατέρας-μητέρα-αδέλφια-παιδιά-φίλους.(κατά Λουκάν κεφ ιδ΄στιχ.26).Ο Χριστός ζητάει από αυτόν που θέλει να τον ακολουθήσει , να λογαριάσει πάρα πολλή καλά αυτήν του την απόφαση (κ.Λουκάν κεφ.ιδ΄στιχ.28-30),διότι σε αυτόν ο Θεός θα δώσει την γνώση και το φως που οδηγεί στην βασιλεία του,για να την μεταδώσει και αυτός με την σειρά του στους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
    Τον παρομοιάζει σαν το Άλας της γης (κ.Λουκάν.κεφ.ιδ΄στιχ.34),το οποίο όλοι μας γνωρίζουμε για τον ρόλο που παίζει στην καθημερινή μας διατροφή.Αν το Άλας χάσει την δύναμη του και τις ιδιότητες του ,τότε το πετάμε στα σκουπίδια ,μιας και δεν μπορούμε να το αξιοποιήσουμε σε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά το θέλουμε.
        Να νοστιμίζει το καθημερινό μας φαγητό. (κ.Λουκάν κεφ.ιδ΄στιχ.34-35)

                                                                     ΛΕΩΝΙΔΑΣ ®  

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

         Η Πίστη προς τον Χριστό και Θεό  μας απαιτεί να απαρνηθούμε σαν άνθρωποι όλα τα γήινα υλικά και αυτά τα  οποία μας κρατούν σκλάβους και δέσμιους στην υλική μας υπόσταση και ταυτόχρονα μας αποξενώνουν από τον δρόμο της ηθικής και πνευματικής μας ένωση που μας οδηγεί στην ουράνια βασιλεία του Θεού.(κεφ.ιδ΄στιχ. 18-19-20 κατά Λουκ.) 
        Η άρνηση αυτή πολλές φορές πρέπει να γίνει ακόμα σε καταστάσεις και πρόσωπα αγαπημένα που μας περιβάλλουν όπως μητέρα,πατέρας,παιδιά,αδέλφια,φίλους.Αυτός που θέλει να τον ακολουθήσει και να γίνει μιμητής της ζωή Του να λογαριάσει και να υπολογίσει πάρα πολύ καλά αυτήν του την απόφαση ,διότι σε αυτόν θα δοθεί  η γνώσει και το πνευματικό φως που οδηγεί στη βασιλεία Του, αυτός θα πρέπει να γίνει αρωγός της πίστης και σαν φωτεινός φάρος να κατευθύνει και να μεταφέρει την θεία γνώση στους συνανθρώπους του. ( κατά Λουκ. κεφ ιδ΄ στιχ. 26-28-30) Παρομοιάζεται σαν το άλας της γης το οποίο όλοι γνωρίζουμε για τον ρόλο που παίζει στη καθημερινή μας διατροφή , αν το άλας αυτό χάση την δύναμη του και τις ιδιότητες του τότε το πετάμε στα σκουπίδια και μας είναι άχρηστο διότι δεν μπορεί να το αξιοποιήσουμε πουθενά αλλού πέραν από αυτό που πραγματικά έχει δημιουργηθεί .Να νοστιμίζει το φαγητό μας .(Λουκ.κεφ. ιδ΄στιχ 34-35)
      Κλείνοντας ομολογούμε πως το βασικό χαρακτηριστικό της Πίστης μας είναι:α) η αγάπη μας προς τον Θεό με όλη μας την διάνυα και β) η αγάπη προς τον πλησίον μας .Αυτά τα δυο σημαντικά πράγματα που όταν γίνουν πράξει στην καθημερινότητα μας τότε μπορούμε να αλλάξουμε σαν άνθρωποι  και ταυτόχρονα να αλλάξουμε και τον κόσμο που ζούμε.Διότι είναι ανούσιο να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον κόσμο,ενώ δεν μπορούμε να αλλάξουμε πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό.
   Ας γίνουμε όλοι μας μιμητές  και φωτεινή φάροι της αγάπη Του.

                                                     ΛΕΩΝΙΔΑΣ





   
             

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ

   Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζει από τους άλλους, έτσι και κάθε έθνος έχει τα δικό του χαρακτηριστικό γνώρισμα σαν κοινωνία, όπως κοινές απόψεις,σκέψεις,ανάγκες,ήθη και έθιμα.
    Πολλά μεγάλα έθνη έχουν μια ιστορία,η μικρή Ελλάδα όμως έχει μια μεγάλη ιστορία που καταγράφεται στο πέρασμα του χρόνου μέσα από τις θετικές και αρνητικές ιδιαιτερότητες και χαρακτηριστικά των Ελλήνων,που έχουν ριζωθεί και ενσωματωθεί στο DNA του, περνώντας από γενιά σε γενιά μέσα από μια ιεροτελεστία  που λέγεται Ελληνική Παράδοση.Φιλοξενώντας στα σπλάχνα της τις θετικές και αρνητικές αρετές που μεταβιβάστηκαν από τον αρχαίο Έλληνα μέχρι τον νεοέλληνα του σήμερα,κάνοντας τον συνεχιστεί της φιλοξενίας μιας Ομηρικής εποχής,όπου ήταν υποχρέωση των Ελλήνων να υποδέχονται τους ξένους με αγάπη και ενθουσιασμό μέσα από ένα τελετουργικό θεσμό, όπως να τον λούσει, να τον αλείψει με λάδι,να τον δώσει καθαρά ρούχα, και αφού τον φιλέψει με ό,τι καλύτερο έχει, να επισφραγίσει την φιλία του με πλούσια δώρα.
   Η ίδια η λέξη σημαίνει φίλος του ξένου,και αυτή η φιλία εκδηλώνεται από τις πράξεις της εξυπηρέτησης ,μιας εξυπηρέτησης που αναφέρεται μέχρι και σήμερα από το πλήθος των τουριστών που μιλούν για την Ελληνική φιλοξενία,ως ένα από τα θετικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων,μην μπορώντας να εξηγήσουν από πού; προέρχεται αυτή η αρετή του,από πού; πηγάζει και εκδηλώνεται με τόση αγάπη αναδεικνύοντας την ανθρωποκεντρική προσωπικότητα των Ελλήνων.
    Το φιλότιμο,μια μικρή λέξη με μεγάλο βάθος ερμηνείας και ουσίας,αφού δεν υπάρχει μετάφραση σε κανένα λεξικό στον κόσμο παρά μόνο στην ελληνική γλώσσα,που μεταφράζεται σαν φίλος της τιμής,μιας τιμής που μας δείχνει την ορθότητα των πράξεων ,και τους ηθικούς κανόνες της ελληνικής κοινωνίας του τότε και του σήμερα,εφόσον γίνεται η πνευματική βάση που ενσαρκώνει τις καθημερινές πράξεις του.Ο Έλληνας το αναζητά σαν ένα ηθικό και πνευματικό βραβείο που πρέπει να κερδίσει απλά γιατί είναι Έλληνας. 
   Χαρακτηριστικό του γνώρισμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και την υπερβολική αγάπη που έχει για την πατρίδα του,που αναδεικνύεται από μια ιστορική διαδρομή με συχνούς πολέμους βάσανα,και ηρωισμούς,με μοναδικό σκοπό την σωτηρία αυτού του τόπου,της κουλτούρας,και ελληνικού πνεύματος.Τι να πρωτοθυμηθούμε στο διάβα της ιστορίας,την αυτοθυσία του βασιλιά Λεωνίδα στα στενά τον Θερμοπυλών,τον μαρτυρικό θάνατο του Αθανάσιου Διάκου,την ρευστοποίηση της περιουσίας της Μπουμπουλίνας στον αγώνα της λευτεριάς του έθνους,τον Κολοκοτρώνη ,που φορούσε την περικεφαλαία σαν αρχαίος Έλληνας και πολεμούσε πάντα χαμογελαστός ,το ιστορικό "ΟΧΙ" του 1940 που άλλαξε την ροή και την έκβαση του β΄παγκοσμίου πολέμου,Και όλη αυτή η αυτοθυσία των Ελλήνων από υπερβολικό ζήλο για αυτόν τον τόπο ,για αυτή την Πατρίδα.Μια πατρίδα που ξεχωρίζει στο μυαλό και στην σκέψη του από το κράτος,και ίσως είναι ο μοναδικός λαός που μπορεί και το κάνει πράξη μέσα από τα έργα του,αφού θεωρεί κράτος του ανθέλληνες άρχοντες και εξουσιαστές που προσπαθούν να αλλάξουν την αρχαία ρήση << Παν μην Έλλην βάρβαρος>>,τόσο σαν γεωγραφικό προσδιορισμό,όσο και σαν πνευματική και ελληνική παιδιά και μόρφωση,ενώ ταυτόχρονα αυτοθυσιάζεται όταν και όποτε χρειασθεί για την πατρίδα του.
     Λαός φιλομαθής που αναζητά να ανακαλύψει καθετί καινούργιο που θα τον εξελίξει και θα τον ξεχωρίσει από τους άλλους λαούς.Προτέρημα του η προσαρμοστικότητα στον τόπο όπου βρίσκεται,στις δύσκολες καταστάσεις που συναντά μπροστά του,που αγαπά να ταξιδεύει δαμάζοντας τις θάλασσες ,μιας και οι ρίζες του κρατούν από τους αρχαίους Πελασγούς.Λαός με σπουδαία επιστημονικά ,φιλοσοφικά και αθλητικά επιτεύγματα εφόσον είμαστε τα γνήσια πνευματικά παιδιά του Ασκληπιού,του Σωκράτη,του Αισχύλου,του Κωστή Παλαμά,και της μεγάλης Ολυμπιακής ιδέας,με πνεύμα ενωτικό και φιλήσυχο.
     Βέβαια μέσα σε όλα τα παραπάνω θετικά χαρακτηριστικά που προανέφερα υπάρχουν και κάποια ελαττώματα που δεν μπορούμε να παραλείψουμε από την προσωπικότητα του Έλληνα,όπως η Διχόνοια σε καιρό ειρήνης,που προέρχεται από την ζήλια γνώρισμα των παιδιών της μυθικής θεάς Ήρας,έλλειψη οργάνωσης και πειθαρχίας, γιατί φέρνει ευθύνη και υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους και το κράτος,που για αυτόν έχει μια διαφορετική έννοια από την πατρίδα του,βγάζοντας την αρνητικότητα  και τον ωχαδερφισμό,αντλώντας τις δικαιολογίες για την έλλειψη αυτή  από τα φαινόμενα διαφθοράς των εκάστοτε πολιτικών,που καταδυναστεύουν και κατασπαταλούν τα αγαθά και την εθνική περιουσία της πατρίδας του.
      Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω την σκέψη πως όλα αυτά τα αρνητικά ελαττώματα του Έλληνα ίσως είναι η αρχή και η βάση για να αναδειχθούν τα θετικά χαρακτηριστικά  του πλεονεκτήματα που τον ξεχωρίζουν έναντι των άλλων λαών ,μιας και υπερτερούν των μειονεκτημάτων .
                   << ουδέν κακό αμιγές καλού >>

                                                                       ΛΕΩΝΙΔΑΣ©             

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ

  Ο Θεός δεν μας απαγορεύει στο να μην έχουμε πλούτη στην ζωή μας,δεν μας λέει να ήμαστε ή να γίνουμε φτωχοί, για να κερδίσουμε την ουράνια βασιλεία του.Αντίθετα μας δείχνει και προσπαθεί να μας διδάξει πως πρέπει ο κάθε ένας να χρησιμοποιεί τον πλούτο,το υλικό αυτό αγαθό που μας δίνει ο ίδιος στην ζωή μας,ώστε να μην γίνουμε φιλάργυροι και εγωιστές, κρατώντας τον μόνο για τον εαυτό μας,επηρεαζόμενοι από την λάμψη και την αφθονία του.( κ.Λουκα.κεφ.ιστ΄.στιχ.1).
   Μέσα από την παραβολή του "οικονόμου της αδικίας" μας εφέστιοι την προσοχή πάνω στην διαχείριση του πλούτου,για να κερδίσουμε τους αιώνιους φίλους από τον παρόντα κόσμο του σήμερα και μετά τον θάνατο μας,που θα συνεχίσουν να υπάρχουν.Αυτή η διαχείριση είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχει να καταφέρει ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της πορείας του. Μας συμβουλεύει να επικεντρωθούμε στις αγαθοεργίες και ευεργεσίες των συνανθρώπων μας, και όχι στην προσωπική κατακράτηση του,που απαιτείται αδικία ,κλοπή ,κατάχρηση εις βάρος των άλλων για την συσσώρευση του.(κ.Λουκά.κεφ.ιστ΄στιχ 8-9-10).
   Έτσι λοιπόν εμείς θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό τον άδικο όπως χαρακτηρίζετε πλούτο προς όφελος όλων των ανθρώπων, για να μπορέσει και ο Θεός να μας εμπιστευτεί τον αμύθητο και αιώνιο πλούτο της βασιλείας του.(κ.Λουκά.κεφ.ιστ΄στιχ.11-12). Και να μην ξεγελιόμαστε με την ιδέα ότι μπορούμε να υπηρετούμε ταυτόχρονα και τον Θεό και τον Μαμωνά .Η τον Θεό θα αγαπήσουμε και τον άλλων θα μισήσουμε ή στον πλούτο θα προσκολληθούμε και τον Θεό της αγάπης θα ξεχάσουμε.(κ.Λουκά.κεφ.ιστ΄στιχ.13) .
   Όλα μπορούν να αλλάξουν,ακόμα και ο ουρανός με τη Γη,να έρθουν πάνω κάτω,αλλά αυτό που μας δίνει θα υπάρχει πάντα.Σκοπός μας ο αγώνας της δικαίωσης και της εξύψωσης μας ενώπιον Του,ξεκινώντας μια νέα αποχή πάνω στη Γη που θα εγκαθιδρυθεί  η ουράνια βασιλεία Του.

  " Αφήστε την κακία,πάρτε το έργο της αγάπης και διαδώσετετο μέσα από τα έργα σας παντού."


                                                              ΛΕΩΝΙΔΑΣ®            

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

 - Η Ιστορία μας ξεκινά από τα πολύ παλιά χρόνια όταν ακόμα η γη και οι άνθρωποι πάνω σ' αυτή βρίσκονταν σε πρωτόγονη  υλική - σωματική και πνευματική κατάσταση. Τότε που η σκέψη δεν μπορούσε να φτάσει και να συλλάβει τις έννοιες των λέξεων και των πράξεων ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων, τότε που η αγαθότητα ήταν το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα. Τότε που το γυμνό σώμα ήταν η μόνη φυσική κατάσταση και παρουσία σε όλους τους ανθρώπους δίχως την έννοια και τις προστυχιές  της εικόνα του άσεμνου σεξουαλικού περιεχομένου. Από την εξέλιξη των ανθρώπων επέρχεται και η μεγάλη πτώση αυτής της πνευματικής κατάστασης,από την εξέλιξη αναβαθμίζεται και το πνεύμα της σκέψης, που σαν καρπός της γνώσης ρίχνει τον άνθρωπο στα κατώτερα επίπεδα της γης τον ενσωματώνει στα γήινα υλικά γνωρίσματα αυτά που επικρατούν σε μια άνομη και άλογη κοινωνία με πρωταρχικό και βασικό γνώρισμα την επικράτηση του δυνατότερου και του δημιουργεί την ανάγκη για ένα συνεχή και αδιάκοπου αγώνα για την καθημερινή επιβίωση,κρατώντας των δέσμιο και σκλάβο πολλές φορές στην υλική και σωματική ηδονή, μακριά από την δύναμη του πνεύματος και της ψυχής , πασάροντας αδιάκοπα τα προϊόντα και υποπροϊόντα της εξέλιξης. 
   Έτσι ο άνθρωπος δημιουργεί δυο κόσμους. Τον πνευματικό που τον αναγνωρίζει σαν την αρχή της δημιουργίας του και τον ονομάζει δρόμο της Αρετής με δύσβατα και στενά μονοπάτια λόγω της απαλλαγής του από υλικές και σαρκικές απολαύσεις οδηγώντας τον έτσι στην βάση του ξεκινήματος του. Και τον υλικό κόσμος της εξέλιξης με φαρδιές και πλατιές λεωφόρους που προσφέρουν την υλική ηδονή και απόλαυση για τον κάθε άνθρωπο που επιλέγει αυτόν τον δρόμο. Οι δρόμοι αυτοί δεν είναι παράλληλοι, διότι ταυτίζονται ,έχουν την ίδια αφετηρία αλλά  η πορεία πάνω σ' αυτούς σ' οδηγεί σε διαφορετικό τέρμα ανακηρύσσοντας σε νικητή ή νικημένο.  

ΑΣ ΓKΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

                           Το παρόν κείμενο είναι γραμμένο από το βιβλίο "Μονοπάτια Ελπίδας"της Κυριακής Ε. Στραβοκεφάλου.

    ( Αναφορά στην επιστροφή των Ολυμπιονικών μας από τους αγώνες του Σίδνεϊ ).

       Ας γκρεμίσουμε τα τείχη να περάσουν. Τους αξίζει! Τους υποδεχθήκαμε απλά,σεμνά. Όσο επέτρεπε η ματωμένη από τη ναυτική τραγωδία καρδία μας Με θαυμασμό όμως και ευγνωμοσύνη ,γιατί σήκωναν στους δυνατούς ώμους τους τη δόξα της Ελλάδας.
     Και τώρα που έκλεισε η αυλαία των Ολυμπιακών αγώνων στο μακρινό Σίδνεϊ... Τώρα που έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας και σταμάτησαν οι πανηγυρισμοί... Τώρα που οι τότε αγώνες έχουν πια κατασταλάξει στις ψυχές σαν χαρά ή σαν πίκρα,τώρα είναι καιρός να εκτιμήσουμε καλύτερα τα μηνύματα του μεγάλου πολιτιστικού γεγονότος και να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις.
     Ο ελληνικός αθλητισμός έγραψε στην 27η Ολυμπιάδα τις πιο λαμπερές σελίδες στην σύγχρονη ιστορία του. Οι αθλητές μας έδωσαν ένα ηχηρό "παρών " της μικρής Ελλάδας στην παγκόσμια κοινότητα. Ετίμησαν την Ελλάδα. Τη δόξασαν. Την ανέβασαν τόσες φορές στο βάθρο της διάκρισης. Έκαναν την υπερηφάνεια του εκεί αλλά και του απανταχού απόδημου Ελληνισμού,να δακρύζει.
            Δεν είναι μόνο η συγκομιδή  από 13 πανάκριβα μετάλλια. Πιο πολύ είναι ότι,στην εποχή της ισοπέδωσης των πάντων και του ευτελισμού των αξιών,έκαναν να λάμψη η Ελλάδα του πνεύματος,των ιδανικών,των υψηλών στόχων. Η Ελλάδα που προσπαθεί,που παλεύει,που αγωνίζεται ,για να είναι συνεπής στο ραντεβού της με την επιτυχία,την καταξίωση,το όραμα. Η Ελλάδα,που όταν θέλει μπορεί να διακρίνεται,γιατί γνωρίζει να μοχθεί για το πνεύμα "του ωραίου,του μεγάλου και του αληθινού". Όμοια,όπως στην αρχαία Ελλάδα,από  την οποία ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Όπως τότε,που ένας ολυμπιονίκης ήταν εχέγγυο ασφαλείας και προστασίας της πόλης του. Και γκρέμιζαν τα τείχη της,αφού πια δεν τα χρειάζονταν.
      Στους αθλητές μας διακρίναμε ποιότητα ήθους,υπευθυνότητα συμπεριφοράς. Μας εντυπωσίασε η σεμνότητα  μπροστά στη νίκη τους. Η εμμονή στους στόχους τους. Ο δρόμος προς την κορυφή ήταν δύσκολος. Πολλά τα εμπόδια. Όμως κατόρθωσαν το "ακατόρθωτο',που ήταν προϊόν μόχθου,ιδρώτα,οργανωμένης συστηματικής δουλείας,ζωής σχεδόν ασκητικής. Και καρπός βαθιάς πίστης. Εκείνοι δεν το επιδίωξαν. Εμείς όμως συλλάβαμε μερικά μηνύματα από την ζωή τους στην Αυστραλία από τη συμμετοχή τους στους διεθνείς αγώνες,που έχουν τα γνωρίσματα του αληθινού ολυμπιακού πνεύματος.
      Είναι λόγια δικά τους: 
" Όποιος προσπαθεί σοβαρά και σε διάρκεια βγαίνει κερδισμένος" ( Κ. Κεντέρης). Και ότι " Η τιμή και η δόξα δεν ανήκουν μόνο σ' αυτούς που ανεβαίνουν στο βάθρο,αλλά και σε αυτούς που προσπαθούν".
     Οι περισσότεροι,κάνοντας δημόσια το σημείο του σταυρού,ζήτησαν τη βοήθεια του Θεού για επιτυχία. Και όταν ο Θεός τους τη χάρισε,εκφράσανε την ολόψυχη ευγνωμοσύνη τους. Εκατομμύρια άνθρωποι είδαμε να σχηματίζεται στα χείλη τους η φράση " Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου"!    
       Στον έναν εύχονταν η πιστή μητέρα του να τρέξει με τα φτερά του ταξιάρχη, ενώ συγχρόνως δήλωνε "πιστεύει πολύ το παιδί μου,όπως και όλοι μας η οικογένεια". Κι άλλος βιάζονταν να γυρίσει στην Ελλάδα,για να μπει στην εκκλησία,να εκπληρώσει το τάμα της ευγνωμοσύνης για τη νίκης. Και μια νικήτρια δήλωσε σε δημοσιογράφο: " Ύστερα από όσα έχω τραβήξει,μου ...χρωστούσε ο Θεός ένα χαμόγελο. Τον ευχαριστώ που μου το έδωσε" (Ι.Χατζηιωάννου).
      Είναι ασύγκριτα ωραία να χαίρεις  στη χαρά του άλλου. Να παραδέχεσαι την αξία του. Κι είχαμε τέτοια δείγματα από τους χρυσούς ολυμπιονίκες μας:" Η νίκη του ( του άλλου... ) είναι ένα μικρό θαύμα  κι ευχαριστώ το Θεό, που το έζησα" "Δεν είναι καθόλου έκπληξη η νίκη του. Το άξιζε! Του άξιζε το μετάλλιο. Είχε δουλέψει πολύ αυτό το διάστημα",κι έκλαιγε από χαρά,σαν μικρό παιδί ( Κ. Θάνου). 
       Είναι και καλλιέργεια ψυχής και η συμμετοχή στον πόνο του άλλου: " το τραγικό συμβάν στην Πάρο δεν με άφησε να χαρώ,όσο ήθελα την επιτυχία μου"( Μ. Μουρούτσος). "Δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος σε μια τέτοια τραγωδία. Ήταν κάτι, που μας συγκλόνισε όλους" ( Τ. Κελεσίδου). Κι όλοι αφιέρωσαν τα μετάλλια τους σε όσους χάθηκαν στο τραγικό ναυάγιο της Πάρου.
        Ένας " χρυσός" έδωσε την αθλητική του φόρμα,που μαζί της έγινε ολυμπιονίκης,για να πουληθεί και τα έσοδα της να δοθούν  στα παιδιά της Αυστραλίας με ειδικές ανάγκες.
      Και όλα αυτά με μετριοπάθεια,με σεμνότητα,με καμιά διάθεση προβολής ή διαφήμισης. Το μαρτυρούν τα λόγια τους: "Δεν είμαστε εμείς ήρωες...Ήρωες είναι οι πυροσβέστες...,οι Παριανοί κι όλοι οι άνθρωποι που θυσιάζονται να σώσουν ζωές. Άνθρωποι του καθημερινού μόχθου..."
  Όταν κάποιον τον ρώτησαν,αν θα αλλάξει ο τρόπος της ζωή στου,ύστερα από την ύψιστη αθλητική διάκριση,
απαντά σεμνά:"Δεν πρόκειται ν αλλάξει τίποτε. Ο Κώστας όπως ήταν,έτσι θα μείνει".
      Τα φώτα έσβησαν. Τα χειροκροτήματα και οι πανηγυρισμοί σταμάτησαν. Η Ολυμπιακή σημαία στεφανωμένη από δάφνης κλαδιά,βρίσκεται στην Αθήνα. Έτοιμη για την επόμενη έπαρση της,δίπλα στην γαλανόλευκη,το 2004. Οι Ολυμπιακοί αγώνες επιστρέφουν ... στο σπίτι τους. Μακάρι και στο πνεύμα τους. Από εμάς εξαρτά τε!...


        Αυτό είναι το μεγαλείο του αθλητή. Αυτός είναι ο Έλληνας. Αγωνιστής ,ταπεινός και πιστός στις ηθικές και πνευματικές  αξίες που τον ξεχωρίζουν,που τον διακρίνουν μέσα στους πολλούς,η ταπεινότητα του χαρακτήρα του τον κάνει συμμέτοχο στην χαρά και την λύπη του συνανθρώπου του. Γίνεται αρωγός στην μεταλαμπάδευση του αθλητικού πνεύματος και όχι μόνο σε αυτό... Το πνεύμα του μπορεί και δείχνει τον δρόμο της αγάπης,τον δρόμο της συνύπαρξις των λαών κάτω από μια αληθινή και χριστιανική πίστη που ενώνει .
                                                      

                                                                    ΛΕΩΝΙΔΑΣ. 
    

                                                                                        
    

ΑΧ ! ΕΛΛΑΔΑ

     

 -Ελλάδα, η χώρα του φωτός. Η χώρα που γέννησε την δημοκρατία και την μεταλαμπάδευσε στου γύρω λαούς μέσα από τον πολιτισμό και την έννοια της ηθικής και πνευματικής ζωής.
       -  Η πρώτη χώρα του τότε που γεννάει αυτές τις έννοιες μέσα από τους στοχασμούς και τις φιλοσοφίες των μεγάλων φιλοσόφων εκείνης της εποχής όπως ο Σωκράτης - Πλάτων - Αριστοτέλης. κ.α. Ο λαός της που με τις ηθικέ πράξεις του δημιουργεί τον μεγάλο πολιτισμό των Ελλήνων και τον αφήνει παρακαταθήκη για εμάς και τις επόμενες γενιές μέσα από το δράμα την κωμωδία και την ποίηση. Για να γίνουν αυτά το υπόβαθρο των σταθερών κοινωνικών θεμελίων που θα συνεχίσουν το λαμπρό και μεγαλειώδες πολιτισμό. Αυτή η χώρα που ευλογήθηκε από τον Θεό να φωτίζει στο διάβα των αιώνων σαν φάρος τους λαούς και τους ανθρώπους που χάνουν την πορεία τους, αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη να γεννά " Ήρωες" και " Εφιάλτες". Ήρωες όπως ο Λεωνίδας ο Κολοκοτρώνης ο Μ. Αλέξανδρος ο Σολωμού Σολομών και Τάσου Ισαάκ  κ.α .Και τους"Εφιάλτες" που βάζουν πάνω από όλα και όλους το προσωπικό τους συμφέρων και το χρήμα για να κερδίσουν κάτι το υλικό και πρόσκαιρο που θα χαθεί με το φύσημα του ανέμου ,αφήνοντας πίσω τους την προδοσία σαν κάτι το μεμπτό και καταδικαστέο από το σύνολο των γνωστικών ανθρώπων. Αυτή είναι η μεγάλη ευλογία και κατάρα που κουβαλάμε εμείς οι Έλληνες στο DNA μας. Αυτό το DNA που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά μέχρι και σήμερα, ως και το αύριο. Χωρίς να υπάρχει σταματημό και καθυστέρηση στη μεταβίβαση αυτής της απλής και θειικής παρέμβασης .Μια μετάβασης που στην διάρκεια των χρόνων υπερισχύουν η συνυπάρχουν πότε οι "ήρωες" και πότε οι "εφιάλτες" .Έτσι σε κάθε εποχή και Ιστορικό γεγονός βλέπουμε:
Τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες να παραμερίζει το "Εγώ" του και να αντιστέκεται μόνος του στην παγκόσμια σκλαβιά που του προσφέρει απλόχερα ο Ξέρξης, να πέφτει μαχόμενος για τα μόνα ιδανικά που τον αντιπροσωπεύουν (αυτών και όλους του Έλληνες σαν και αυτών) πρώτα από τα βέλη της προδοσίας του Εφιάλτη  και μετά από τα βέλη του εχθρού. Τον Μ.Αλέξανδρο που στην προσπάθεια του να ενώσει του Έλληνες απέναντι στον σκοταδισμό και την πνευματική σκλαβιά του πνεύματος να βρίσκει τους"εφιάλτες" εκείνους που πολεμούν στο πλευρό των Περσών. Τον Κολοκοτρώνη που δίνει εντολή στον Αθανάσιο Σαγιά να σκοτώσει τον δικό του "εφιάλτη" τον Δημήτριο Νενέκο που πολεμάει στο πλευρό των Τούρκων. Τους δοσίλογος του 1940 μέχρι το 1947 που ατιμάζουν ηθικά του πεσόντες του Αλβανικού Έπους.Και φτάνοντας στη σημερινή Ελλάδα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον Τάσου Ισαάκ τον Σολομού Σολωμό και τον Κώστα Κατσίφα που υπερασπίζονται "μέχρι τις τελευταίας ρανίδος του αίματος μου τας σημαίας"και αποστομώνουν τους τους "Εφιάλτες "του σήμερα,που δεν διαμαρτύρονται στις γείτονες χώρες που διαπράττουν το έγκλημα.Αλλά κάνουν αυτό που κάνουν όλοι οι προδότες Αποσιωπούν... Η προδοσία ακμάζει δουλεύει ύπουλα και χαμηλά με κάλυμμα τον Δούρειο Ίππο κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων.Σήμερα η προδοσία έχει όνομα "Πολιτικός"και αναφέρομαι σε όλους αυτούς που υπερασπίζονται και εκτελούν τα ξένα συμφέροντα , καταπατώντας και διαστρεβλώνοντας την φιλοπατρία και τα ιδανικά του Έλληνα,την παιδεία και την πίστη του στον ένα και μοναδικό Κύριο Ιησού Χριστό."θα σας δώσω άρχοντες σύμφωνα με την καρδία σας" διαβάζουμε στην παλαιά Διαθήκη και κατά το λαό και οι άρχοντες συμπληρώνει ο Αγ. Αναστάσιος Σιναΐτης δηλώνοντας πως όταν ο λαός απειθή και απομακρύνεται από τον Θεό,τότε η κρίση του θολώνει χάνοντας τον δρόμο της ηθικής και πνευματικής ζωής και εκλέγει άρχοντες που τον οδηγούν στον πνευματικό και σωματικό όλεθρο.
Σήμερα έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μας και μελετώντας την ιστορία του έθνους μας διαπιστώνει κανείς πως τα δεινά των Ελλήνων οφείλονται στην εκλογή των ανθέλλην ων  αρχόντων του τότε και του σήμερα.Σήμερα που προσπαθούν να ξανά γράψουν την ιστορία μας,την ιστορία όλης τις ανθρωπότητας αρχίζοντας από την διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων όπως Δικαιοσύνη - Δημοκρατία - Αγάπη- Ελευθερία και βοήθεια προς τον συνάνθρωπο μας. Καταργούν τον Χριστό .Πλασάρουν μέσα από την παγκοσμιοποίηση την παν θρησκεία σαν την μόνη ορθή πίστη που μπορεί να μας οδηγήσει στη σωτηρία, ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο όλων των υλικών και πνευματικών πραγμάτων πάνω στη γη . Ο σκοπός τους δεν είναι το σήμερα ,δεν θέλουν να πείσουν εμάς,ξέρουν ότι θα βρούνε  μεγάλη αντίσταση. Γ αυτό το λόγω αποσκοπούν στα παιδιά μας ,παρεμβαίνουν στην παιδεία καταργώντας και αλλάζοντας κομμάτια της ιστορίας, της δικιά μας ιστορίας. Δίνουν απεριόριστη ελευθερία στους νέους προβάλλοντας τα ατομικά δικαιώματα τους με σκοπό να εξευτελίσουν κάθε ηθικό ,σοβαρό και σεβαστό που διδάσκεται στους νέους.Μιλούν αδιάντροπα πλέον για την ατομική προσωπικότητα του ανθρώπου να διαλέξει τον ερωτικό του σύντροφο καταπατώντας πλήρως τον νόμο του Θεού.Το "αυξάνεστε και πληθύνεστε" δηλώνει πλέον ρατσισμό...Ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ για να μπορούν να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με ψεύτικες και διαστρεβλωμένες ειδήσεις κρατώντας μας στην λήθη του αιώνιου ύπνου. Η σκέψη του ανθρώπου και η επιλογή δηλώνουν αντίδραση και ανυπακοή  προς το σύστημα ...Και πόσα άλλα ακόμα που εφαρμόζονται από τους "εφιάλτες" μας με μοναδικό στόχο τον πνιγμό ή και ακόμα και την εξαφάνιση πρώτα του Χριστιανισμού και μετά του Ελληνικού Έθνους.Γιατί τόσο πείσμα και επιμονή;...
     - Κλείνοντας αυτή την σκέψη μου θα ήθελα να δώσω και εγώ μια μικρή συμβουλή σε όλους εμάς και πρώτα στον εαυτό μου,σε όλους αυτούς που αγαπάνε και πονάνε αυτόν τον τόπο,την Ελλάδα, για να μπορούμε να λεγόμαστε άνθρωποι με λογική σκέψη.Να πετάξουμε την Υποκρισία , το Ψέμα,τον υλισμό που μας προσφέρουν σαν δωροδοκία και την κατάκριση και να επικεντρωθούμε στην αγάπη.Στην αγνή και αγαθή αγάπη του συνανθρώπου μας και όχι σε αυτή του "κερδίζω" "κερδίζεις" που μας πλασάρουν η θέλουν αυτοί...οδηγώντας μας στο σκοταδισμό του μεσαίωνα.Η κρίση της εποχή μας δεν είναι οικονομική - υλική και ότι άλλο προσπαθούν να μας πείσουν,αλλά είναι πνευματική διότι σταματήσαμε σαν άνθρωποι πρώτα να σκεφτόμαστε και μετά να απομακρυνόμαστε  από το ήθος της ζωής μας και τις παραδόσεις .Οι "εφιάλτες" της εποχή μας ας γίνουν η αιτία της παιδαγώγηση και της επιστροφής μας σε όλα εκείνα τα πνευματικά ,ηρωικά και ηθικά που μας άφησαν παρακαταθήκη η προπάτορες μας.
   - Ας αντιγράψουμε και εμείς τους φωτεινούς σηματοδότες του πνεύματος ώστε να μπορέσουμε να αφήσουμε το μόνο αληθινό φως στα παιδιά μας και στις επόμενες γενεές.Ας αναστηθεί από όλους εμάς η Ελλάδα του φωτός, η αληθινή Ελλάδα που έχουμε μέσα μας για να δείξουμε ακόμη μια φορά πως το πνεύμα υπερισχύει της ύλης.

        Με την βοήθεια του Θεού ,καλή λευτεριά.


                                                         ΛΕΩΝΙΔΑΣ