Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

 Κάθε ημέρα διαφορετική από την άλλη. Κάθε ημέρα νιώθω το βάρος της πιο έντονα στους ώμους μου. Μεγάλωσα , το μυαλό μου ταξιδεύει , σκέφτεται , το σώμα όμως δεν ακούει.

 Πώς καταντήσαμε έτσι ρε παιδία. Έτσι είναι όμως η ζωή, η κάθε ηλικία έχει την δικιά της χάρη. Ας ζήσουμε την στιγμή της ηλικία αυτής, ελπίζοντας ότι θα μας κάνει πιο ώριμους και συνετούς δίνοντας μας την γνώση.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν είμαι κακός ή καλός άνθρωπος και ψάχνω να βρω στον εαυτό μου τα καλά και χρήσιμα έργα που έχω κάνει, αλλά δεν βρίσκω και αν βρίσκω είναι τόσα λίγα και μικρά που με κάνουν να σκεφτώ πως είμαι οκνηρός και τεμπέλης των καλών έργων, μήπως είμαι κακός και αμαρτωλός απέναντι στον Θεό; Γι αυτό είμαι στο χαρακτήρα φωνακλάς, δεν έχω υπομονή, είμαι σκληρός στον λόγο μου προς τους συνανθρώπους μου , επίμονος και πεισματάρης στις θέσεις και αντιλήψεις μου. Και άν καμία φορά έχω κάποια αναλαμπή καλοσύνης , προέρχεται από τον άλλο μου εαυτό που προσπαθεί μάταια να με αλλάξει , διότι το σύνολο των καλών έργων και σκέψεων μου υστερούν κατά κράτος .

Τελικά πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το καλό . Μπορεί το μυαλό να λέει ναι αλλά το σώμα λέει όχι και υπακούει όλο το είναι μου στο σαρκικό θέλω. Είναι τρέλα , παραφροσύνη και υποκρισία αυτό που ζούμε. Δίστιχός. Ας με λυπηθεί ο Θεός.

  ''Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού Ελέησον με''