Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΔΗΜΑΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ

 Πολύ φασαρία για το τίποτα. Στην εποχή μας όλοι μιλάνε για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, βγαίνουν  στα κανάλια και σε όλα τα ΜΜΕ οι επιφανείς δημοσιογράφοι, ηθοποιοί και παπαγαλίζουν την εντολή που τους δόθηκε, να πείσουν των κόσμο ότι είναι ανθρώπινο δικαίωμα να μπορούν να τελούν το μυστήριο του γάμου και να υιοθετούν σαν "νόμιμο" ζευγάρι παιδία. Μικρά παιδία. Κάθε άλλη άποψη πάνω σε αυτό το θέμα είναι ρατσιστικό, εγωιστικό και αντικοινωνικό που "προσβάλει" την ανθρώπινη αξία.

Η εκκλησία και καλύτερα η κεφαλή της εκκλησίας σιωπά, άλλα λέει και άλλα κάνει, μόνο λίγοι πολύ λίγοι ιερείς μιλάνε φέρνοντας σθεναρή αντίσταση στον παραλογισμό που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι άνθρωποι της σύγχρονης Βαβέλ. Τα άλαλα και τα μπάλαλα έχουν διαστρεβλώσει κάθε έννοια των λέξεων και των ηθικών αξιών που κάποτε κυριαρχούσαν στην κοινωνία μας.

Στο όνομα της αγάπης επαινούν τα Σόδομα και τα Γόμορα, εξευτελίζοντας κάθε μορφής λογικής. μιλάνε για δημοκρατία των ανθρώπων, αλλά δεν μιλάνε για το δικαίωμα των παιδιών στην απόφαση αυτή. Το αλα κάρτ δημοκρατικό τους πολίτευμα κυριαρχεί πλέον σε όλους τους τομείς, το άρεν και θύλη που δημιούργησε ο Θεός το αντικαταστήσανε με " γονέας 1 και γονέας 2 ". Οι" δημοκρατικοί " άνθρωποι παρασυρόμενοί υιοθετούν απόψεις και θέσεις χωρίς την απαιτούμενη γνώση και μόρφωση που απαιτείτε .

Καταντήσαμε άβουλα όντα που χάσαμε το ήθος και τις πνευματικές μας αξίες. Χάσαμε και ξεχάσαμε  τον δρόμο και τον λόγο  του Θεού. Αποστασιοποιηθήκαμε από Αυτόν που μας δημιούργησε με αγάπη και προσκολληθήκαμε στον άρχοντα του κόσμου τούτου...Για να δείξουμε πόσο απελευθερωμένοι και δημοκρατικοί ήμαστε. ΗΜΑΡΤΟΝ.

Μετάνοια και Έλεος να ζητάμε. 

   

    

  

ΠΙΣΤΗ Η ΑΠΙΣΤΙΑ

 Το γεγονός ότι κάποιος έχει την εντύπωση και θεωρεί πως πιστεύει σωστά στον Θεό τον καθιστά αυτομάτως και άγιο, δεν σημαίνει πως είναι πιστός και άγιος λόγω αυτής του της εγωιστικής του εικόνας.

Πίστη έχουν όλοι οι άνθρωποι .Άλλοι πιστεύουν στο Εγώ τους, άλλοι στον δικό τους Θεό που τον έπλασαν σύμφωνα με τα δικά τους θέλω σκέψεις και βιώματα. Άλλοι πάλι στον Θεό που βρήκαν  από τους γονείς τους, στην χώρα και κουλτούρα του δικού τους πολιτισμού και γενικός όλοι μας κάπου πιστεύουμε. Τι είναι όμως αληθινή πίστη στο Θεό; Η απαντήσεις πολλές και απλές. 

"Πιστεύω εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα" (σύμβολο της πίστης ) .Θεός που αναγράφεται μέσα στην Αγία Γραφή΄. Χωρίς να ξεχωρίζω ή να απορρίπτω ούτε μια οξεία από τα λεγόμενα που αναφέρονται μέσα της.

Πίστη είναι όλα εκείνα που η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας  μας τα παρέδωσε αναλλοίωτα μέχρι σήμερα και αναφέρονται στην ενσάρκωση του Ίδιου του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου. 

Πίστη είναι η εμπιστοσύνη στην αγάπη Του. Πίστη είναι Αγάπη γιατί ο Θεός είναι αγάπη και από την πολύ του αγάπη προς εμάς μας έπλασε 

" Κατά εικόνα και Ομοίωση " ( Γένεσις ά 26).

" Κατά εικόνα "  ως προς την ελεύθερη βούληση και το Αυτεξούσιο που μας χάρισε , διότι δεν εξαναγκάζει κανέναν να τον ακολουθήσει με το ζόρι ( όποιος θέλει οπίσω μου ας έρθει .(Μαρκ ή 34) , αλλά μας δίνει το δικαίωμα να διαλέξουμε τις πράξεις και τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε.

Και " κατά ομοίωση " να μπορέσουμε να ομοιάσουμε Τον δημιουργό μας μέσα από τις Αρετές , ώστε να μας καταστήσει κατά Χάριν Αγίους, διότι Άγιος είναι μόνο ο Θεός. (Το άγιος σημαίνει Τέλειος και το αντίθετο και πως γίνεσαι; βλέπε Ματθ έ 1-12 - Ματθ έ 48- Α Πέτρου α' 16).

Βάση αυτού του λόγου λοιπόν όλα τα άλλα περί πίστεως του Θεού είναι εκ του Πονηρού. Το Εγώ μας  είναι ειδωλολατρία. Και τί είναι ειδωλολατρία; είναι κάθε τι που εξυψώνεται ψηλά Ίσα και Πάνω από τον Θεό και λατρεύεται σαν Θεός. Μας πλανεύει και μας κοροϊδεύει  η φαντασία μας .Και Τί είναι πλάνη; Είναι κάθε τι που μας δίνει την εντύπωση και την σκέψη πως είμαστε πολύ πιστή και άγιοι στα μάτια του Θεού, βιώνοντας ακόμα και θαύματα , βλέποντας αγγέλους και αγίους της εκκλησίας μας να μας αγγίζουν , να μας χαμογελούν και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί ο κάθε ένας μας. Ενώ στην ουσία απορρίπτουμε τις δυο φύσεις του Χριστού ανθρώπινη και Θεϊκή, δεν δεχόμαστε ότι η επίγεια εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και ο ίδιος υπάρχει μέσα σε αυτήν. Απορρίπτουμε την εξουσία των ιερέων και των επισκόπων που τους έδωσε ο ίδιος ο Χριστός να λύνουν και να δένουν τις αμαρτίες των ανθρώπων(Ματθ ιη΄18)   

 Απορρίπτουμε κάνοντας ανυπακοή στον  κανόνα του πνευματικό μας , εφαρμόζοντας το ΕΓΩ μας σαν την πιο σωστή και αλάνθαστη πράξη . Και πόσα ακόμα μπορούμε να αναφέρουμε για να δείξουμε την απιστία και την πλάνη μας. ΠΟΣΑ.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω το ίδιο ερώτημα που αναγράφεται στην Καινή Διαθήκη 

" Ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστη επί της γής;" ( Λουκ ιη΄8) .

   "Μακάριοι  οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ ε΄3)  .

ΔΥΣΚΟΛΟ Η ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ

 Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να μπορείς να ζεις σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Ποια πιστεύω; θα πει κανείς. Αυτά που ορίζει η  Αγία Γραφή λέω εγώ . Εκεί μέσα ο Θεός σου αποκαλύπτει το ποιος Είναι και το τι θέλει από εμάς. Εκεί βλέπεις πως είναι ο Θεός της αγάπης και γνωρίζεις πως για να γίνεις κατά χάριν Δούλος ,Υπηρέτης και Υιός του θα πρέπει να καταφέρεις να κάνεις τρόπο ζωής την Αγάπη. Και όχι προσωρινό υποκατάστατο κατά το δοκούν και σύμφωνα με την καθημερινή σου διάθεση αυτήν της Αρετή.

Έτσι πόσο δύσκολο είναι να μπορείς να ζεις σύμφωνα με το θέλημα της Αγάπης. Αυτό είναι σκέψη και όχι ερώτηση . Θα πρέπει να αγαπάς ακόμα και αν σε αδίκησαν, αν ''χάνεις '' όχι απαραίτητα χρήμα, να θίγετε η υπόληψή και η ηρεμία σου.

 Ηρεμία ( Πραότητα) μια από τις βασικότερες Αρετές μαζί με την  Αγάπη και την συγχώρεση που είναι το θεμέλιο και ο βασικός πυλώνας των Θείων Αρετών. 

Η συγχώρεση αναφέρετε στο "Πάτερ Ημών "την μόνη προσευχή που μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός. Και με  αυτήν ( την συγχώρεση)  μας δέχεται πάλι κοντά του σαν άξια τέκνα Του ( παιδία του). Με την συγχώρεση ζητάμε από την Παναγία την μητέρα του Χριστού και από τους Αγίους να μεσιτεύσουν για εμάς προς τον Θεό.

Χωρίς την συγχώρεση δεν υπάρχει η Αγάπη.

Ας αφήσουμε λοιπόν τα πείσματα και τα νεύρα , τους εγωισμούς και τις κακίες μας και ας συγχωρέσουμε αυτούς που μας πίκραναν άθελα η θεληματικά και ίσως η αγάπη και η υπομονή μας γίνει τρόπος ζωής και τα πιστεύω μας.

    "καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν"

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

 Κάθε ημέρα διαφορετική από την άλλη. Κάθε ημέρα νιώθω το βάρος της πιο έντονα στους ώμους μου. Μεγάλωσα , το μυαλό μου ταξιδεύει , σκέφτεται , το σώμα όμως δεν ακούει.

 Πώς καταντήσαμε έτσι ρε παιδία. Έτσι είναι όμως η ζωή, η κάθε ηλικία έχει την δικιά της χάρη. Ας ζήσουμε την στιγμή της ηλικία αυτής, ελπίζοντας ότι θα μας κάνει πιο ώριμους και συνετούς δίνοντας μας την γνώση.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν είμαι κακός ή καλός άνθρωπος και ψάχνω να βρω στον εαυτό μου τα καλά και χρήσιμα έργα που έχω κάνει, αλλά δεν βρίσκω και αν βρίσκω είναι τόσα λίγα και μικρά που με κάνουν να σκεφτώ πως είμαι οκνηρός και τεμπέλης των καλών έργων, μήπως είμαι κακός και αμαρτωλός απέναντι στον Θεό; Γι αυτό είμαι στο χαρακτήρα φωνακλάς, δεν έχω υπομονή, είμαι σκληρός στον λόγο μου προς τους συνανθρώπους μου , επίμονος και πεισματάρης στις θέσεις και αντιλήψεις μου. Και άν καμία φορά έχω κάποια αναλαμπή καλοσύνης , προέρχεται από τον άλλο μου εαυτό που προσπαθεί μάταια να με αλλάξει , διότι το σύνολο των καλών έργων και σκέψεων μου υστερούν κατά κράτος .

Τελικά πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το καλό . Μπορεί το μυαλό να λέει ναι αλλά το σώμα λέει όχι και υπακούει όλο το είναι μου στο σαρκικό θέλω. Είναι τρέλα , παραφροσύνη και υποκρισία αυτό που ζούμε. Δίστιχός. Ας με λυπηθεί ο Θεός.

  ''Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού Ελέησον με''      

ΤΟ ΑΓΧΟΣ

 Το άγχος και η στεναχώρια, δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά της έντονης νευρικότητας, εγωισμού και υπερηφάνειας. Χαρακτηριστικό του ΕΓΩ. 

Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι σε κλέβει ο συνάνθρωπός σου, αυτός που κάποια στιγμή των εξυπηρέτησες και τον κάλυψες  σε μία φάση της ζωή του χωρίς να τον εκθέσεις και να τον προσβάλεις κάνοντας τον ρεζίλη στον κόσμο σε πιάνει νευρική υστερία. Ίσως δικαιολογημένα, ίσως και όχι ανάλογα από ποια οπτική γωνία θέλεις να το δεις .

Μετά ανασκοπώντας την όλη κατάσταση σκέφτεστε , μήπως ήμουν υπερβολικός, μήπως ήμουν πολύ χαλαρός , μήπως του μίλησα άσχημα μήπως ... μήπως ... μήπως έπρεπε να σε ικετέψει να πέσει στα πόδια σου και εσύ από θέση ισχύος να δείξεις την ανωτερότητα σου να δώσεις άφεση αμαρτιών;  

Δεν ξέρω τελικά πιο είναι το σωστό . Μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε και εμείς σε παρόμοια κατάσταση και τότε να αντιληφθούμε πιο είναι το σωστό.

Η ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ

 Σήμερα χριστούγεννα. Σήμερα η αίσθηση της χαράς και η ανάδειξει της θείας χάρις σου δίνει την αίσθηση της παρουσίας της.

Κάτι που βλέπεις μόνο με τα μάτια της ψυχής."ΦΩΣ ΙΛΑΡΌΝ" ναι φως που σε γεμίζει χαρά,ελπίδα και αγάπη, μια αγάπη που δεν μπορεί να την περιγράψεις με λόγια, να την ζωγραφίσεις και να την τραγουδίσεις με συνοδία οργάνων.

Αγάπη και αίσθηση πληρότητας του ψυχικού σου κόσμουπου σε πλημηρίζει τόσο που δεν μπορεις να το εκφράσεις παρα μόνο να το δεχτείς και να αισθανθείς πόσο μικρός είσαι απέναντι του.

Κατά χάριν μας δίνεται , όχι γιατί το αξίζουμε αλλά για τί μας αγαπά ο Θεός, γιατί είμαστε παιδία του. 

Μόνο για αυτό. "Κύριε Ιησού Υιε Του Θεού Ελέησομε τον Αμαρτωλό" 

Ο πηρασμός μεγάλος , τα όνειρα και οι καταστάσεις  περίεργες που σκανδαλίζουν το μυαλό και την σάρκα. Μόνο σε περίοδο νηστείας ; ή και με τά από αυτήν!

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 Παραμονή των χριστουγέννων. 

Το πρωί στην εκκλησίακαι μετά για καφέμε τους φίλους.Αυτές οι γιορτές δεν έχουν καμία σχέση με τις γιορτές που γόρταζαν κάποτε οι άνθρωποι. Τα χριστούγεννα γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού, κάθε χρόνο προς ανάμνηση Του. Από πνευματική γιορτή έφτασε να τα γιορτάζουμε σαν μια εμπορική συνάθριση που περνά πρώτα από το στομάχι και καταλήγει στο σώμα μέσα από τις κοινωνικές εκδηλώσεις ,τα έθιμα και αν περισσέψει χώρος και χρόνος στο πνευματικό κάλεσμα του

                      " γνώθες ε αυτού".

 Πως καταντήσαμε έτσι . Αφήσαμε την ηθική και πνευματική ζωή για να αρκεστούμε στην υλική και σαρκική απόλαυση που ευχαριστή την κοιλία και τον φάριγγα μαζί με την απόλαυση στο σώμα . Αυτή είναι μια σκέψη και ένας συλογισμός που θα πρέπει να σκεφτεί ο καθένας και να δόσει μόνος την απάντηση στον εαυτό του.Η υποκρισία μας δεν έχει όρια. Γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού με πολύ φαγητό,χορό και καινούρια ρούχα αντί νηστείας,εξομολόγησης ,ελεημοσύνη και αγάπη στον πλησίον μας. Ύστερα αναλογιζόμασται γιατί μας συμβαίνουν αυτά που μας συμβαίνουν,έχουμε την αίσθηση ότι πράτουμε το σωστό, ότι είμαστε αλάνθαστη με περίσσια αγάπη .

" ΟΥΕ Η ΜΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ "

 Ας μας λυπηθεί ο Θεός.