Δημοκρατία χωρίς πνευματική καλλιέργεια δε νοείται ούτε σαν έννοια ούτε σαν πραγματικότητα. Για να συλλάβει κανείς την έννοια της δημοκρατίας στην ουσία της, προϋποτίθεται ότι έχει υψηλό βαθμό πνευματικής καλλιέργειας.Εξάλλου,για να πραγματοποιήσει κανείς τη δημοκρατία ως άτομο και ως σχέση με τον εαυτό του και ως σχέση με τους άλλους,απαιτείτε επίσης υψηλός βαθμός πνευματικής καλλιέργειας.Γενικώς για να γεννηθεί η δημοκρατία προϋποθέτει την ύπαρξη υψηλή πνευματικής καλλιέργειας.Τούτο ακριβώς έγινε κατά την αρχαιότητα στις ελληνικές πόλεις,όπου αφού άνθισε η πνευματική καλλιέργεια γεννήθηκε η δημοκρατία.
Η πνευματική όμως καλλιέργεια δεν είναι προϋπόθεση μόνο της δημοκρατίας, αλλά μόνιμος και σταθερός της σκοπός.Μέσα στη δημοκρατία ο άνθρωπος αξιολογείται κυρίως ως πνευματικός άνθρωπος και ως ηθική προσωπικότητα. Τα μέτρα των αξιών της δημοκρατίας είναι το πνεύμα και η αρετή.Δίχως αυτή δεν υπάρχει δημοκρατία.Ο κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι πάντοτε η τυχόν μείωση μέσα της του βαθμού της πνευματικής καλλιέργειας.Όσο μειώνετε η πνευματική καλλιέργεια μέσα σε μια δημοκρατία, τόσο απειλείται η δημοκρατία από τους εχθρούς της, οι οποίοι είναι η τυραννία και η δημοκοπία.
Γι αυτό πρώτο μέλημα της δημοκρατίας δεν είναι η ευημερία, όπως διδάσκουν πολλοί,αλλά η παιδεία των πολιτών.Η παιδεία είναι το σταθερό θεμέλιο της δημοκρατίας.Με την παιδεία η δημοκρατία θέλει να αποδείξει τον άνθρωπο,την αρετή και το πνεύμα του,και γενικό να αναδείξει το ανθρώπινο κάλλος.Μόνο μέσα στη δημοκρατία είναι δυνατό να έρθουν στο φως όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο, το πνεύμα του,η αρετή του και το ίδιο το σώμα του.
Όταν η δημοκρατία περνά κρίση ή όταν η πνευματική καλλιέργεια κινδυνεύει,τότε η κατάσταση της κοινωνίας παρουσιάζεται συγκεχυμένη.Οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν τα σταθερά κριτήρια των αξιών,οι έννοιες δεν έχουν το βάρος που είχαν πριν.Γενικός τα νοήματα που προσδιόριζαν την ζωή των ανθρώπων μετακινούνται"τῆδε κακεῖσαι",και τούτο έχει ως αποτέλεσμα τη σύγχυση.
Ένα από τα γνωρίσματα της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία έχει τον τύπο και το περίβλημα της δημοκρατίας, είναι ακριβώς η σύγχυση.Τούτο είναι το γνώρισμα των σύγχρονών δυτικών κοινωνιών,οι οποίες βεβαίως έχουν το τύπο και το περίγραμμα της δημοκρατίας.Η σύγχυση αυτή είναι σχεδόν καθολική,δηλαδή απλώνεται σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής.Τέχνη, πολιτεία,δηλαδή σύστημα νόμων,θρησκεία,δηλαδή εσωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου προς το άρρητο,όλα αυτά διαταράσσονται όταν η πνευματική καλλιέργεια μέσα σε μια δημοκρατία παραμελείτε ή και διαστρέφεται από διάφορα συνεργεία κοσμοθεωριών,που έρχονται δήθεν να σώσουν τον άνθρωπο, ο οποίος ,αν βεβαίως κινδυνεύει να χαθεί , κινδυνεύει μόνο από αυτές.
Εφόσον η πνευματική καλλιέργεια υποχωρεί,εμφανίζονται με πολλή μεγαλύτερη ευκολία στη σύγχρονη κοινωνία οι μηχανισμοί της προπαγάνδας, οι οποίοι με το συστηματικό τους γδούπο κουφαίνουν τους ανθρώπους και μωραίνουν την νόηση τους.Είναι πράγματι άθλιο και τραγικό το θέαμα του ανθρώπου ο οποίος αποζεί πνευματικώς από τα συναισθήματα της προπαγάνδας.Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας πνευματικός επαίτης ένας όλωσδιόλου δυστυχισμένος άνθρωπος και η τελική του μοίρα είναι το άγχος.
Το πρώτο χρέος μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι η παιδεία.Τούτο σημαίνει:η συστηματική καλλιέργεια όλων τον ψυχικών,ηθικών και πνευματικών δυνάμεων,οι οποίες συνιστούν την προσωπικότητα του ανθρώπου.Το χρέος τούτο είναι μόνιμο και μακροχρόνιο,η παιδεία όμως δεν είναι μόνο .ό,τι γίνετε μέσα στα σχολεία της πολιτείας,αλλά είναι ό,τι γίνετε μέσα στη Εκκλησία,μέσα στα δικαστήρια,μέσα στη βουλή και μέσα σε όλα τα είδη κοινωνικής συναναστροφής και συμβιώσεως των ανθρώπων. Όταν η βουλή η οποία έχει ταχθεί ακριβώς να δουλεύεται εκτρέπεται από το σκοπό αυτό και μεταβάλλεται σε στίβο κομματικής διαμάχης,τότε το παράδειγμα της δεν διδάσκει, αλλά θλίβει το λαό.
Η μέριμνα της δημοκρατικής πολιτείας για την πνευματική καλλιέργεια του λάου έχει πρωταρχικό καταστατικό χαρακτήρα.Αντίθετα προς την αρχήν "ἄρτον και θεάματα",η αρχή η οποία τόσο ελεεινά παραδείγματα έχει να παρουσιάσει στην ιστορία,μια δημοκρατική πολιτεία πρέπει να εργαστεί να εργάζεται συνεχώς ώστε να γίνει συνείδηση στον λαό η πνευματική που ανάπτυξη,η οποία τον υψώνει πάνω από την πεζότητα της ζωής και τον καθιστά ικανό να κατανοήσει τι είναι ή τι πρέπει να είναι ο άνθρωπος για να δικαιώνει την ζωή του.
Το χρέος μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι με πνευματικά και ηθικά μέσα να μεγαλώσει όσο γίνετε το συναίσθημα της αυτοσυνειδησίας του λαού,αυτό το οποίο είναι συνάμα συναίσθημα αυτοπειθαρχίας και αυταναγκασμού προς δημιουργία έργων που εξασφαλίζουν την ιστορική και πνευματική διάρκεια,δηλαδή την ιστορική αθανασία του λαού.Δεν υπάρχει ψηλότερη ευγένεια ενός λαού από την ιστορική του αθανασία η οποία εξασφαλίζεται με τον αγώνα του πνεύματος και της αρετής.
Ι.Ν.ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Το κείμενο είναι διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο,βάζει την παρακμή των εθνών σε μια σωστή βάση.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν ο κάθε ένας ή και όλοι μαζί το πραγματικό πρόβλημα του σημερινού ξεπεσμού των ηθικών αξιών και αρετών της Ελλάδος,και ας πονηρευτούμε για λίγο για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά σε αυτή την μικρή χώρα,την Ελλάδα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ
Η πνευματική όμως καλλιέργεια δεν είναι προϋπόθεση μόνο της δημοκρατίας, αλλά μόνιμος και σταθερός της σκοπός.Μέσα στη δημοκρατία ο άνθρωπος αξιολογείται κυρίως ως πνευματικός άνθρωπος και ως ηθική προσωπικότητα. Τα μέτρα των αξιών της δημοκρατίας είναι το πνεύμα και η αρετή.Δίχως αυτή δεν υπάρχει δημοκρατία.Ο κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι πάντοτε η τυχόν μείωση μέσα της του βαθμού της πνευματικής καλλιέργειας.Όσο μειώνετε η πνευματική καλλιέργεια μέσα σε μια δημοκρατία, τόσο απειλείται η δημοκρατία από τους εχθρούς της, οι οποίοι είναι η τυραννία και η δημοκοπία.
Γι αυτό πρώτο μέλημα της δημοκρατίας δεν είναι η ευημερία, όπως διδάσκουν πολλοί,αλλά η παιδεία των πολιτών.Η παιδεία είναι το σταθερό θεμέλιο της δημοκρατίας.Με την παιδεία η δημοκρατία θέλει να αποδείξει τον άνθρωπο,την αρετή και το πνεύμα του,και γενικό να αναδείξει το ανθρώπινο κάλλος.Μόνο μέσα στη δημοκρατία είναι δυνατό να έρθουν στο φως όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο, το πνεύμα του,η αρετή του και το ίδιο το σώμα του.
Όταν η δημοκρατία περνά κρίση ή όταν η πνευματική καλλιέργεια κινδυνεύει,τότε η κατάσταση της κοινωνίας παρουσιάζεται συγκεχυμένη.Οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν τα σταθερά κριτήρια των αξιών,οι έννοιες δεν έχουν το βάρος που είχαν πριν.Γενικός τα νοήματα που προσδιόριζαν την ζωή των ανθρώπων μετακινούνται"τῆδε κακεῖσαι",και τούτο έχει ως αποτέλεσμα τη σύγχυση.
Ένα από τα γνωρίσματα της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία έχει τον τύπο και το περίβλημα της δημοκρατίας, είναι ακριβώς η σύγχυση.Τούτο είναι το γνώρισμα των σύγχρονών δυτικών κοινωνιών,οι οποίες βεβαίως έχουν το τύπο και το περίγραμμα της δημοκρατίας.Η σύγχυση αυτή είναι σχεδόν καθολική,δηλαδή απλώνεται σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής.Τέχνη, πολιτεία,δηλαδή σύστημα νόμων,θρησκεία,δηλαδή εσωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου προς το άρρητο,όλα αυτά διαταράσσονται όταν η πνευματική καλλιέργεια μέσα σε μια δημοκρατία παραμελείτε ή και διαστρέφεται από διάφορα συνεργεία κοσμοθεωριών,που έρχονται δήθεν να σώσουν τον άνθρωπο, ο οποίος ,αν βεβαίως κινδυνεύει να χαθεί , κινδυνεύει μόνο από αυτές.
Εφόσον η πνευματική καλλιέργεια υποχωρεί,εμφανίζονται με πολλή μεγαλύτερη ευκολία στη σύγχρονη κοινωνία οι μηχανισμοί της προπαγάνδας, οι οποίοι με το συστηματικό τους γδούπο κουφαίνουν τους ανθρώπους και μωραίνουν την νόηση τους.Είναι πράγματι άθλιο και τραγικό το θέαμα του ανθρώπου ο οποίος αποζεί πνευματικώς από τα συναισθήματα της προπαγάνδας.Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας πνευματικός επαίτης ένας όλωσδιόλου δυστυχισμένος άνθρωπος και η τελική του μοίρα είναι το άγχος.
Το πρώτο χρέος μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι η παιδεία.Τούτο σημαίνει:η συστηματική καλλιέργεια όλων τον ψυχικών,ηθικών και πνευματικών δυνάμεων,οι οποίες συνιστούν την προσωπικότητα του ανθρώπου.Το χρέος τούτο είναι μόνιμο και μακροχρόνιο,η παιδεία όμως δεν είναι μόνο .ό,τι γίνετε μέσα στα σχολεία της πολιτείας,αλλά είναι ό,τι γίνετε μέσα στη Εκκλησία,μέσα στα δικαστήρια,μέσα στη βουλή και μέσα σε όλα τα είδη κοινωνικής συναναστροφής και συμβιώσεως των ανθρώπων. Όταν η βουλή η οποία έχει ταχθεί ακριβώς να δουλεύεται εκτρέπεται από το σκοπό αυτό και μεταβάλλεται σε στίβο κομματικής διαμάχης,τότε το παράδειγμα της δεν διδάσκει, αλλά θλίβει το λαό.
Η μέριμνα της δημοκρατικής πολιτείας για την πνευματική καλλιέργεια του λάου έχει πρωταρχικό καταστατικό χαρακτήρα.Αντίθετα προς την αρχήν "ἄρτον και θεάματα",η αρχή η οποία τόσο ελεεινά παραδείγματα έχει να παρουσιάσει στην ιστορία,μια δημοκρατική πολιτεία πρέπει να εργαστεί να εργάζεται συνεχώς ώστε να γίνει συνείδηση στον λαό η πνευματική που ανάπτυξη,η οποία τον υψώνει πάνω από την πεζότητα της ζωής και τον καθιστά ικανό να κατανοήσει τι είναι ή τι πρέπει να είναι ο άνθρωπος για να δικαιώνει την ζωή του.
Το χρέος μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι με πνευματικά και ηθικά μέσα να μεγαλώσει όσο γίνετε το συναίσθημα της αυτοσυνειδησίας του λαού,αυτό το οποίο είναι συνάμα συναίσθημα αυτοπειθαρχίας και αυταναγκασμού προς δημιουργία έργων που εξασφαλίζουν την ιστορική και πνευματική διάρκεια,δηλαδή την ιστορική αθανασία του λαού.Δεν υπάρχει ψηλότερη ευγένεια ενός λαού από την ιστορική του αθανασία η οποία εξασφαλίζεται με τον αγώνα του πνεύματος και της αρετής.
Ι.Ν.ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Το κείμενο είναι διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο,βάζει την παρακμή των εθνών σε μια σωστή βάση.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν ο κάθε ένας ή και όλοι μαζί το πραγματικό πρόβλημα του σημερινού ξεπεσμού των ηθικών αξιών και αρετών της Ελλάδος,και ας πονηρευτούμε για λίγο για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά σε αυτή την μικρή χώρα,την Ελλάδα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου