ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 

Μιά φορά και έναν καιρό ζούσανε κάτι ποντικάκια μέσα σε ένα σπίτι. Σε μία μικρή τρυπούλα στην κουζίνα του σπιτιού. Ο Ωχαδελφέμου και ο Σκέψουθετικά
Τα ποντικάκια από τότε που γεννηθήκανε είχανε άφθονο τυρί για να τρώνε μιας και οι γονείς τους είχανε αξιοπρεπείς και σταθερές δουλειές και τους φέρνανε μπόλικο τυρί κάθε ημέρα.

Στο σχολείο που πήγαιναν διάβαζαν με πολύ όρεξη για να πιάσουν μία καλή δουλειά όταν μεγαλώσουν και να ζήσουν μία ασφαλή και άνετη οικονομικά ζωή όπως αυτή που είχανε συνηθίσει τόσα χρόνια.
Μεγαλώσανε λοιπόν, σπουδάσανε και πιάσανε και τα 2 μία πολύ καλή δουλειά που τους άφηνε πολύ καλά χρήματα όπως ακριβώς είχανε προγραμματίσει. Ο ένας στην τηλεόραση και ο άλλος σε μία εκδοτική εταιρεία. Μεγαλοστελέχη και οι δύο. Μεγάλη ζωή τα ποντικάκια!

Νά όμως που οι καιροί είχανε αρχίσει να αλλάζουν και πλέον άρχισε να μην είναι και τόσο της «μόδας» η μισθωτή εργασία. Βλέπετε οι καιροί αλλάζουν σαν τις εποχές (καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη). Τίποτε δεν μένει ίδιο στην ζωή για πολύ καιρό.
Όλα αυτά που είχανε μάθει τους ήτανε λίγο – πολύ άχρηστα για την εποχή τους, μιας και η τεχνολογία είχε αλλάξει τα εργασιακά δεδομένα.
Το τυρί δεν έβγαινε πλέον όπως παλιά. Δουλειές δεν υπήρχαν και οι κλασικές επιχειρήσεις άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη.

Πλέον τα προϊόντα και οι υπηρεσίες διακινούνταν μέσω του διαδικτύου και με κάποιες τεχνικές μάρκετινγκ που τις ονόμαζαν δικτυακό μάρκετινγκ (1).
Άκου δικτυακό μάρκετινγκ (2)! Το ένα ποντικάκι εργαζόταν σε μία δισκογραφική εταιρεία η οποία δυστυχώς για αυτό έκλεισε μιας και στην εποχή του τώρα ένας καλλιτέχνης δεν χρειαζόταν τις εταιρείες παραγωγής για να εκδόσει ένα άλμπουμ του. Μπορούσε να το εκδόσει πλέον από μόνος του, να το πουλήσει πολύ φθηνά στο 1/6 της τιμής και να κρατήσει και τα χρήματα για τον εαυτό του αντί να τα πάρει η παραγωγός εταιρία που του έκλεβε καθημερινά τον ιδρώτα και την αξία του.
Το ίδιο και ένας συγγραφέας. Μπορούσε πλέον να έχει την προσωπική του σελίδα στο ίντερνετ και να πουλάει από μόνος του τα βιβλία του σε ηλεκτρονική μορφή και να κρατάει όλο το κέρδος για εκείνον.

Το ίδιο πάθανε και όσα ποντικάκια δουλεύαν στην τηλεόραση, στα τυπογραφεία και σε άλλους πολλούς τομείς και ο κόσμος άλλαζε ραγδαία.
Ο Σκέψουθετικά «μυρίστηκε» αμέσως την δουλειά, και συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα πώς αν δεν προσαρμοστεί στην καινούρια εποχή θα υποφέρει. Αυτό που ήταν προσοδοφόρο και ασφαλές πριν από 10 χρόνια, τώρα πλέον δεν είχε καμμία αξία.
Ο Ωχαδελφέμου γκρίνιαζε κάθε ημέρα και αναπολούσε τις παλιές καλές εποχές που κυλούσαν όλα με ασφάλεια και σιγουριά και έψαχνε στις αγγελίες για μία σίγουρη και σταθερή δουλειά. Όμως οι αγγελίες ήταν πλέον γεμάτες με αυτά τα «πυραμιδικά» συστήματα του δικτυακού μάρκετινγκ. Πώ πώ συμφορά! Μία σωστή δουλειά δεν υπάρχει πλέον. Μόνο Εργασία από το σπίτιέβρισκε στις αγγελίες. Ακου εκεί εργασία από το σπίτιμουρμούριζε καθημερινά ξεφυλλίζοντας τις αγγελίες. Δηλαδή τώρα πρέπει να βρω άλλους τρόπους να βγάζω το τυρί μου; Και δεν θα έχω αφεντικό; Πω πω τι έπαθα! Πώς θα τα καταφέρω; Αφού αλλιώς με μάθανε τόσα χρόνια! Και αναθεμάτιζε την κακή του τύχη όλη την ημέρα!

Ο Σκέψουθετικά από την άλλη αντιμετώπισε την όλη κατάσταση πολύ πιο θετικά και δημιουργικά. Αποφάσισε να ανοίξει το μυαλό του, να δράσει και να ασχοληθεί με πράγματα της εποχής του. Όπως και όταν πρωτοξεκίνησε η τηλεόραση στην Ποντικούπολη, όποιος δούλευε σε αυτήν ήταν γερά ματσωμένος, όπως όταν πρωτοτυπώθηκαν τα πρώτα βιβλία όσοι ανοίξαν πρώτοι εκδοτικό οίκο πιαστήκανε καλά, έτσι και αυτός βλέποντας πώς όλη η αγορά στρέφεται στο ίντερνετ και πιο συγκεκριμένα στο δικτυακό μάρκετινγκ  αποφάσισε να γίνει πολύ καλός σε αυτό.
Ήξερε πολύ καλά πως αυτή ήταν η τάση της εποχής του και δεν μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Η μισθωτή εργασία είχε πεθάνει πλέον. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πολεμιόντουσαν από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις συνέχεια και κλείνανε η μία πίσω από την άλλη. Οι ιδιοκτήτες τους μένανε άνεργοι και απεγνωσμένοι. Ο κόσμος έχανε τις δουλειές του και οι μισθοί είχανε πέσει στο μισό και ήτανε όλοι πανικοβλημένοι.
Ο Σκέψουθετικά όμως ήξερε πολύ καλά ότι όταν κάτι πεθαίνει, κάτι άλλο γεννιέται και αυτό που οι άλλοι το βλέπανε ως καταστροφή, αυτός το έβλεπε σαν μία ευκαιρία για μία καλύτερη ζωή. Είχε δουλέψει ήδη ως μισθωτός και δεν έβλεπε και καμμία μεγάλη μαγεία σε αυτό. 9-5 ή 9-9, αναλόγως τις απαιτήσεις της εταιρείας που εργαζόταν, κάθε ήμερα για όλον τον χρόνο, με 20 ημέρες μόνο άδεια ετησίως. Ρουτίνα. Και λεφτά; Ίσα-ίσα για να επιβιώσεις. Ζωή ήταν αυτή;
Σκέφτηκε λοιπόν. Μήπως τελικά αυτή η κρίση είναι ευκαιρία για να κάνει ριζικές αλλαγές στη ζωή του; Να μάθει καινούριους τρόπους να κερδίζει χρήματα μέσα από το ίντερνετ; Είχε ακούσει και διάβαζε συνέχεια ιστορίες από ανθρώπους που είχανε καταφέρει να αποκτήσουν μέσα από το ίντερνετ, από το δικτυακό μαρκετινγκ  την ελευθερία τους. Εργαζόντουσαν από το σπίτι τους, με ωράριο που το επελέγαν εκείνοι, κερδίζανε πολύ περισσότερα χρήματα από ότι ως μισθωτοί και μπορούσανε να βρίσκονται κάθε ημέρα όπου ήθελαν. Με ένα λαπτοπ και μία σύνδεση ίντερνετ κουβαλούσαν την εργασία τους μαζί πάντα όπως κουβαλάει η χελώνα το καβούκι της.
Τι ωραία που του ακουγόντουσαν όλα αυτά. Έχοντας ζήσει τόσα χρόνια και τη μιζέρια της μισθωτής εργασίας, ναι ήτανε πλέον σίγουρος ότι αυτή η οικονομική κρίση δεν ήτανε τελικά και κάτι τόσο κακό. Ίσως να ήταν και καλό τελικά. Αφού υπήρχαν άλλοι τρόποι για να δημιουργήσει εισόδημα και μάλιστα πιο υψηλό και με καλύτερες συνθήκες ζωής, το μόνο που έμενε να κάνει ήταν να βρει κάποιον που να του δείξει πως μπορεί να πετύχει μέσα στο ίντερνετ. Έναν μέντορα.
Άρχισε λοιπό να να διαβάζει βιβλία και να ψάχνει…

Πάτησε λοιπόν πάνω στο link. Έβαλε τα στοιχεία που ζητούσε και ξεκίνησε το καινούριο του ταξίδι για την Ιθάκη…